Stress na promotie tot leidinggevende
Een jonge vrouw in een technische werkomgeving meldt zich met stressklachten. Bij de intake wordt duidelijk dat de stressklachten direct samenhangen met haar promotie tot leidinggevende. Ze maakt zich zorgen of ze het werk goed doet en of men haar wel serieus neemt: kan ik het wel? Accepteren de medewerkers mij wel als leidinggevende?
De stressklachten worden aangepakt en verminderen al snel. Tegelijkertijd wordt ingegaan op de twijfels over haar presteren en manieren om zich zekerder te voelen. Haar twijfels hadden haar gedrag beïnvloed: ze leidde vergaderingen aarzelend. Daardoor voedde ze de twijfels bij anderen.
Door haar gevoel van expertise te versterken ("Ik heb goede projecten afgeleverd", "ik weet wat er speelt in deze organisatie", "ik ken de techniek van het leiden van een vergadering en kan die toepassen") en de mening van de anderen te relativeren ("misschien weet niet iedereen wat ik kan, maar ik weet het zelf wèl", "ik weet wat ik waard ben") verandert haar gedrag: ze gaat zich zelfverzekerder gedragen.
Door de omgeving minder macht te geven over zichzelf, verandert ze juist de mening van die omgeving over haar. Een paradox.
In het eerste gesprek komt veel "oud zeer" boven tafel. In het tweede gesprek schuift de leidinggevende aan. Irritaties maar vooral ook misverstanden over en weer worden benoemd.
De leidinggevende zocht weinig contact omdat hij ten onrechte dacht dat de medewerker dat niet graag had. De medewerker dacht dat het zijn leidinggevende niet interesseerde hoe het met hem ging.
Er worden afspraken gemaakt over reïntegratie: twee tot maximaal vier weken op de andere locatie omdat daar minder belastend werk is, vervolgens op de eigen locatie. Iedereen is daar tevreden mee.
